Louis #1 cz.3

    Hejoszka :) Zastanawiam się czy nie za często wstawiam następne części... Co Wy o tym myślicie?

    Oto kolejna część "przygód". Tym razem trochę dłuższa. Miłego czytania ;)

***

    -Co Wy tu?! Aaaa! Jak ja wyglądam?! Czekajcie tu! A, bo Wy mnie nie rozumiecie... hmm. Wy tu zostać. Ja iść się ubrać i umalować. (Tak, jestę miszczę angielskiego). wyskoczyłam z autokaru jak poparzona. Nie wiedziałam w co się ubrać, więc... założyłam bez namysłu to co było pierwsze z brzegu w szafie. Okazało się, że dobrze wybrałam.

    Po 30-u minutach byłam z powrotem, ale spodziewałam się innego widoku niż piątka słodkich, śpiących idoli. Jako, że lubię być niekonwencjonalna postanowiłam obudzić ich w mało przyjemny sposób. Przyniosłam sobie akordeon do ich pojazdu i poprosiłam kierowcę o podpięcie go do wszystkich głośników w autobusie. Zafundowałam im typowo huczną pobudkę :D Zerwali się jak opętani.

 Kiedy już się ogarnęli popatrzyli na mnie i ich zamurowało.

-Wow. Dziewczyna z akordeonem... Wow.- wydziamdział zdziwiony Louis.

-O.O To Wy umiecie mówić po polsku?! Ooo matko, ale wpadka...

Przez dłuższą chwilę staliśmy gapiąc się na siebie.

-Eee, uczyliśmy się trochę przez ten tydzień, żebyśmy się mogli zrozumieć, ale przydałoby nam się jeszcze małe szkolenie.- przerwał ciszę Liam.

-Czy możesz nam powiedzieć co znaczyły te słowa, które wykrzyczałaś na nas przy skrzyżowaniu i później w busie?- zapytał Niall.

-Uwierzcie mi, że nie chcecie wiedzieć. Mam na imię [t.i.], ale to już chyba wiecie.

-Wow. Dziewczyna z akordeonem... Wow.- ponownie wydziamdział Louis.

-Tomo? Co jest z Tobą?- spytał z niepokojem Zayn.

-Wow. Dziewczyna z akordeonem... Wow.

-Hhahahaha... Ktoś tu się nam zabujał.- zaczął się brechtać Harry. -Lou, weź coś powiedz...

-Wow. Dziewczyna z akordeonem... Wow.

-Buahahahahahaha...

-To może chcecie zobaczyć jak mieszkam?

-Jasne...

-NIE!!! NIE CHCECIE! NIE POSPRZĄTAŁAM W DOMU... To znaczy... Może zobaczycie później?

-Ok.- odpowiedzieli jednogłośnie, no oprócz Lou. On ciągle stał zamurowany.

-Wow. Dziewczyna z akordeonem... Wow.

Dopiero teraz zauważyłam, że cały czas stoję z akordeonem. Zdjęłam go szybko i pokazałam się w pełnej krasie. Podeszłam powoli do Louis'a i nachyliłam się nad jego uchem.

-Co jest przystojniaku?- mruknęłam delikatnie. A ten złapał mnie w tułowiu i przyciągnął do siebie. Po czym zaczął mnie łaskotać.

_Hahahaha, puśc... proszę Cię... zostaw... hahahhaha...

-Dobrze, ale tylko pod jednym warunkiem.

-Jakim?

-Będę mógł spać w Twoim domu.

-Nigdy w życiu.

-Tak?

-Tak. Hahahhahaha, no dobrze już dobrze. Niech Ci już będzie, ale chłopcy też mają takie prawo.

-No nie wiem czy to dobry pomysł...- stwierdził Liam.

-Mam jedzenie...- rzuciłam zalotnie.

-Liam, my nie mamy wyjścia, musimy spać u niej.- odezwał się Niall i zrobił słodką minkę.

-No dobrze, niech Wam już będzie...

-Yeeaah! Będzie żarełko :3- ucieszył się Horanek.

-Ale teraz Louis złaź ze mnie.

-Ale tu jest tak wygodnie...

-Powiedziałam złaź!

-Tylko jeśli mnie do tego przekonasz.

-Chyba sobie jaja robisz?! No dobra. Obrócisz się na plecy? Chcę trochę popatrzeć na Ciebie z góry.

-Ok.

Podniosłam się i zauważyłam, że minęło już pół godziny, gdy tak sobie rozmawialiśmy.

-Dobra, to kawę czy herbatę? Zapraszam do kuchni.

-Pięc herbat poprosimy...- i tylko tyle zdążył powiedzieć Harry. 

-Ale z jednym dodatkiem dla mnie.- dodał Louis

-Jakim?

...

***

    Co myślicie o takim rozwoju akcji? Nie jest zbyt banalny, a może coś zmienić? Czy macie już pomysły o jaki dodatek prosi Louis?

    Tym razem nastąpi dłuższa przerwa między następną częścią. Chyba, że nie chcecie żebym takową dodał?